درون باغ اطلسی، دوباره جان گرفته گل

و خیس شده تن زمین، به زیر آن شکسته پل

گلوی خشکیده رود، دوباره خیس آب شد

صدای رعد در آسمان، پایان فصل خواب شد

و گیسوان زرد نور ، کز مشرق زمین دمید

جان دوباره ای زده ، به بازوان لخت بید

شکسته شیشه سکوت، ترانه های بلبلان

نشسته دسته های سار، به شاخ بید مهربان

ناز می کند تن علف ،دستهای مهربان باد

و می رسد به گوشها، ترانه های شاد شاد

دوباره دشت را سرمه زد، سوزش دسته های نور

که می رسد به چشم دشت ، از میان کوه های دور

جوانه های خوش نگار، که سر کشیده آسمان

غبار خستگی ربود، ز شانه های باغبان

و پاره های جان ابر ، که می چکد به روی دشت

ترجمه می کند خودش ، معنی واژه گذشت

چه نعمتی داده خدا ، به دست این فصل بهار

که می رسد ز هر کران ، نشانه ای از آن نگار