✘ سَـ ــرابـِ آرِزوهــ ــا ✘
خُــدایــــ ــــآ هـَرگز کـَسے رآ بـہ آنچـہ کـہ قسمتـَش نیستــ عـآدَتــ مـَده
به جای "تو" هر کسی می تونه باشه.
✘ سَـ ــرابـِ آرِزوهــ ــا ✘
انقدر چیزها اتفاق می افته که نمی دونم از کدومشون شروع کنم. احساس می کنم در فیلمی بازی می کنم با حرکت تند. احساس می کنم زمان به سرعت می گذره. شاید برای اینه که روزا کوتاه و کوتاهتر می شن. گویی از کنار لحظه ها می گذرم. این روزا بدون اینکه اونا رو زندگی کرده باشم...می گذرن! همه چیز در ذهنم معلقه...همه چیز... در باره همه چیز میتونم بنویسم و لی نمی دونم برای کی بنویسم. اصلا مگه نوشتن، مخاطب خاصی می خواد؟!...نمی دونم. نمی دونم یا همون ندونستن هم بهونه ی خوبی شده البته واسه من. واسه منی که دیگه نمی دونم چی درسته،چی غلطه؟! _از تو بنویسم؟!...نه،نمیشه. بذار سعی کنم...بگذریم ،اصلا به هر دلیلی دلم نمی خواد از تو بنویسم، برای هیچ وقت...اینو یادت باشه! چی می گفتم؟! مخاطب رو می گفتم،جدا وجودش لازمه؟!...لازم هم باشه مهم نیست چون مخاطبی ندارم،برای هیچ وقت...نمی دونم! به هیچ صورتی نمی تونم ذهنمو مرتب کنم...چرا همیشه انقدر طولش می دم که دیر می شه!! و موضوع اهمیتش رو از دست می ده!! حس می کنم مبهم شد!نه؟! همینه دیگه به این می گن دست نوشته ی بی مخاطب... و آرزویم... آرزویم این است نرود اشک در چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد...نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز...و به اندازه ی هر روز تو عاشق باشی...عاشق آنکه تو را می خواهد...و به لبخند تو از خویش رها می گردد...و تو را دوست بدارد به همان اندازه که دلت می خواهد
